ik ga verhuizen naar Italië, naar
een klein afgelegen
vergeten stadje, waar de tijd is blijven stilstaan, wel met
internet, om daar een schattig vervallen huisje te kopen waarin de tijd
opgeslagen ligt, oude stenen terug zin in leven geven, maar de mossen verder zo
te laten.
om dan s'morgens tegen de middag
op het terrasje aan het pleintje waar ik op uitkijk, mijn eerste koffie te
drinken met 'crosta di pane fresco e burro' vers krokant brood en boter, waar koeien nog trots op zijn, verder
mijn ogen te strelen met de "bellezze en maggiormente" die voorbij
komen, puur natuur heupwiegend in de zon, zonnebril en bescheiden open mode
meedragend.
dan later zo'n bellezza te
strikken die het oude macho-gedoe beu is en me aanbidt omdat ik haar respecteer
om wie ze is (met haar fijn poepje) en omdat ze het zalig vindt op mijn
danswolk te liggen en ik omdat ik heet word van een vrouw die in het Italiaans
kan kreunen, "Mia carissima" ..
alé soit, ik had vandaag een
zwaar lentegevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten